In 2009 werd ik benaderd door een bevriend damesteam met de vraag of ik één race met hen mee kon roeien. Gezien ik bij mijn eigen team net op slag zat en graag op slag wilde roeien, besloot ik om 4 wedstrijden mee te doen. Bij de laatste start werd er omgeroepen dat er iemand voor de 6de keer Pampus ging ronden. Al balend, dat ik niet nog twee wedstrijden had meegedaan, maakte ik mijn 4e ronde af, om vervolgens op de kant tot de ontdekking te komen dat de persoon in kwestie 6 keer als stuurman Pampus had gerond! Echter was hieruit wel meteen mijn doel geboren: in één weekend alle 6 de wedstrijden van MPM meedoen. Ik hou wel van sportieve uidagingen en ben ook begonnen met roeien toen ik hoorde dat Utrecht de Elfstedentocht zou gaan roeien.
Per toeval raakte ik in het najaar van 2013 in contact met de ‘Meiden van Muyden’ uit Muiden. Ik wilde graag mee roeien met de Maasrace in Rotterdam (voor mij een thuiswedstrijd en eigen team ging niet) en zij zochten nog een roeister. Waar ik jaren geroepen had dat een dames team niks voor mij was, ik kon toch met de heren meekomen en had geen zin in het vrouwelijke gezeik, zag ik nu wel de uitdaging om in te stappen in een dames team.
Na Rotterdam was mijn mening meteen veranderd over de damesteams. Het waren dames die wilden werken voor elkaar, hun mond dicht hielden tijdens het roeien en er voor gingen. De drive zat er goed in. Dat we een mooi resultaat behaalden, was ook nog eens mooi meegenomen.
Doordat mijn mening over damesteams veranderd was, zag ik er wel een uitdaging in om vaker met dames teams mee te doen. Een aantal mannen binnen het eigen team snapte niet, waarom ik niet met het eigen team mee deed. Voor mijzelf wist ik dat maar al te goed. Ik wilde niet ‘meeliften’ op de kracht van de mannen, maar mee bikkelen bij de vrouwen. Vrouwen zitten over het algemeen toch met minder personen in de sloep en roeien er gemiddeld langer over. Bij de vrouwen zou ik pas echt goed mijn eigen grenzen kunnen opzoeken.
In de wedstrijden die volgden roeide ik met verschillende dames sloepen mee, Makkum met de Visbyvaarder en Langweer met de Brûzer. Om in Amsterdam weer uit te komen bij de Roy Hesterman.
Samen met de Meiden van Muyden heb ik mijn grenzen gezocht in Amsterdam. Ik had alles gegeven met als resultaat dat ik ’s avond niks meer binnen hield. Mijn grens had ik dus echt bereikt. Na het roeien kreeg ik de vraag van de dames of ik mee wilde roeien tijdens MPM. Daar ik me inmiddels al thuis was gaan voelen binnen het team, hoefde ik hier niet over na te denken en was mijn reactie ook meteen: ‘Ja, is goed’. Toen ik vervolgens op de kade de vraag kreeg van 1 van de roeiers van Utrecht, wanneer ik weer mee zou roeien met hen, omdat ze mij als goede roeier wel konden gebruiken, zat ik opeens in een dilemma. Ik stond al ingeschreven bij Utrecht, maar had ook toegezegd om met de Meiden van Muyden mee te roeien. Zou ik voor de zes keer MPM gaan…?
Omdat ik naast mijn werk ook aan het afstuderen ben, zag ik het niet zitten om 6 keer MPM te gaan doen. Je moet dan toch voldoende trainen, naar voeding gaan kijken enz. Maar daar de HT dit jaar was afgelast had ik nog wel de behoefte om een keer mijn grenzen op te zoeken en leek 5 X MPM in één weekend me wel een mooie uitdaging. Ik besloot gewoon te kijken hoe ver ik zou komen met roeien. Vanuit Utrecht waren er voldoende roeiers aanwezig om van mij over te nemen als het niet meer zou gaan. (dacht ik)
De eerste wedstrijden gingen goed. Bij de tweede wedstrijd (eerste wedstrijd heren) merkte ik dat mijn spieren warm waren en ik de sloep mee kon nemen in het draaien van een hoog ritme. Van bakboord twee in Roy Hesterman was ik naar stuurboord slag gegaan in de Doordrijver.
In de pauze tussen de twee heren wedstrijden voelde ik, tijdens het aanmoedigen van de dames, langzaam mijn spieren pijn gaan doen. Het tweede rondje met Utrecht om pampus ging wat minder lekker dan de eerste wedstrijd waarbij ik al warm was geweest. Maar de stuurman sleepte me er doorheen. Gelukkig zat hierna de eerste wedstrijddag erop.
Na een heerlijke maaltijd, een gezellig feest in de feesttent en een niet zo lange nacht (had ik nou toch maar geluisterd naar de roeister die zei ‘het is voor jou al tijd om naar bed te gaan’) verscheen ik zondag, toen alle mannen van Utrecht nog op bed lagen, voor de 4de keer aan de start van MPM.
De wind was aangetrokken en er hingen mooie donkere wolken in de lucht. Het voorspelde niet veel goeds. De grens die ik wilde opzoeken, kon ik tijdens deze 4de race inderdaad ook echt opzoeken. We moesten doorbikkelen, tegen de wind in, in de hagel en regen, één team vormen, elke slag kracht leveren en vooral niet opgeven. De stuurman sleepte het team er door heen. Bij aankomst in de haven had ik voor mijzelf bedacht dat het mooi was geweest. In mijn doorweekte kleren liep ik naar De Jonge Koop van Utrecht om mij om te kleden en op te warmen, terwijl de heren richting de sloep vertrokken. Ik had ze ter kennis gegeven dat als er iemand anders was ze rustig mijn plekje mochten opvullen…
Bij het aantrekken van mijn droge broek twijfelde ik, mijn spijkerbroek of een droge sportbroek. Toch maar de droge sportbroek, straks komt Utrecht een roeier te kort en moeten ze met een persoon minder roeien. Je eigen team laat je natuurlijk niet zitten. Terwijl ik naar de sloep toe liep om de roeiers aan te moedigen, kwam mijn doftie me tegemoet met de vraag of ik wilde roeien. Als de sloep wilde dat ik zou gaan roeien, zou ik wel instappen. Aangekomen bij de sloep wist de stuurman met een vragend/bemoedigend knikje mij te overtuigen om toch nog een 5de keer in te stappen.
Nog een keer knokken tegen de golfen en wind en wat was het zwaar! Gelukkig kreeg ik voldoende steun van sb 2, mijn doftie en natuurlijk van de stuurman. Voor hun en de rest van de sloep bleef ik roeien, ook al voelde ik mij van binnen aardig leeg en opgebrand. Wat is het mooi om langs de kant de supporters te horen roepen en te weten dat je er bijna bent.
5 Keer MPM zat erop. Door de steun en het vertrouwen van de roei(st)ers uit twee teams, Utrecht en De meiden van Muyden, was het mij gelukt om 5 keer MPM te roeien!!
Een dag later (maandag) is het mooi om het nieuwsbericht van zondagavond bij SBS6 te zien. Het gaat over de roeiende mariniers en de monstertocht die zij gaan maken voor het goede doel. Wat de mariniers niet weten is dat ik in dat filmpje met mijn team van start ga voor mijn monstertocht. Voor mij de 5e wedstrijd van MPM2013.
Of het ooit nog 6 X MPM wordt, weet ik niet. Ik zie wel wat de toekomst brengt en welke sportieve roei uitdagingen er nog op mijn pad komen…
Ilse Ruitenbeek
Reactie plaatsen
Reacties